Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

ΣΠΗΛΑΙΑ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ – ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ (ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ).



       
   Στη διάρκεια του καλοκαιριού, διακρίνουμε θρησκευτικές γιορτές στα Σέρβια, που η συμμετοχή είναι καθολική και έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Μια από αυτές, η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.
      Το Άγιο Πνεύμα όπως αποκαλούμε συνολικά τη περιοχή που βρίσκεται στην πλαγιά του βουνού, 2 χλμ περίπου δυτικά των Σερβίων  και αποτελείται από την σπηλιά που λατρεύτηκε απ τους πιστούς, το σύγχρονο όμορφο εκκλησάκι και το καινούργιο δρόμο που ξεκινάει από τη διασταύρωση των Αυλών με ομαλή κλίση και φτάνει στο άνοιγμα του εξωκλησιού  όπου με άνεση, αφού έχει ανοιχτεί σαν μια μικρή πλατεία ο χώρος, τελείται πλέον η θεία λειτουργία. Ο αμέσως προηγούμενος χρονικά, τρόπος για να φτάσει κάποιος στο Άγιο Πνεύμα ήταν κατακόρυφα σχεδόν, με μονοπάτια που ξεκινούσαν απ το ύψος της Αγίας Παρασκευής και ο πολύ παλιός δρόμος ήταν ένα στενό γραφικό πλακόστρωτο-που σήμερα έχει χαθεί- λίγο κάτω απ του ‘Μάη την Πέτρα’.
     Το θαυματουργό νερό που έτρεχε,  το οποίο μάζευε ο λαός για να το πίνει και να προσεύχεται, δημιουργώντας την θρησκευτική ιστορική συνέχεια, που φτάνει στις  μέρες μας.  Γνωστή και η λαϊκή  μυθοπλασία που λέει ότι το σπήλαιο του Αγίου Πνεύματος, είναι το τέλος ενός τεράστιου λαβύρινθου, που ξεκινάει και έχει σαν είσοδο την ‘τρύπα της Αγγέλας’, στη Χούνη. Χαρακτηριστική η θερμοκρασία του εσωτερικού του σπηλαίου που έχει μια σταθερή τιμή στους +5 βαθμούς χειμώνα καλοκαίρι.
     Η σπηλιά δεν φέρει τοιχογραφίες, συμβαίνει όμως να την ακολουθεί μια θρησκευτική παράδοση που θέλει, από το εσωτερικό της, να βγαίνει το ¨αγίασμα¨
   Χρονικά ο εορτασμός συμπίπτει με πολλά άλλα συμβαίνοντα -όπως το τέλος της άνοιξης, το κλείσιμο των σχολείων, την αρχή των διακοπών, τα πολλά και ποικίλα βότανα που φυτρώνουν σ αυτές τις πλαγιές τον Ιούνιο- τα οποία φτιάχνουν τη διάθεση για εξορμήσεις, σε συνδυασμό  με την εκπληκτική θέα προς τον κάμπο που απλώνεται  μπροστά απ τις πλαγιές.
     Η ημέρα πάντα συνοδεύεται και από ένα μικρό πανηγυρικό τόνο, που τον δίνουν, ο παραδοσιακός χαλβάς και η ύπαρξη κι άλλων μικροπωλητών.
    Δίπλα και λίγο ψηλότερα στην πλαγιά του βουνού, υπάρχει άλλη μια σπηλαιοεκκλησιά και ασκητήριο μαζί, των Αγίων Θεοδώρων. Εορτάζεται και τιμάτε κάθε χρόνο από τους κατοίκους των Αυλών . Σύμφωνα με τον καθηγητή του ΑΠΘ και ερευνητή των μνημείων των Σερβίων Ξυγγόπουλο, το παλαιό κτίσμα του ναού, που με τη μορφή λειψάνων σώζεται,  χρονολογείται στο 12ο αιώνα, τα  ίχνη δε, των τοιχογραφιών με τη ιδιαίτερη  διακόσμηση, ανήκουν στην εποχή των Παλαιολόγων. Πριν μερικά χρόνια ανιχνεύτηκε και η σπηλιά που μόνασε πιθανότατα ο πρώτος μοναχός, σε έναν απρόσιτο και απόκρημνο βράχο. Για όποιον επισκεφτεί   με το αυτοκίνητο  το Άγιο Πνεύμα, είναι κρίμα να μην ανηφορήσει μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή λίγων μέτρων με τα πόδια, στον Αι Θόδωρο.
     Παρά το ότι τη σημερινή εποχή η θεία λειτουργία και η γιορτή του Αγίου Πνεύματος, είναι η μοναδική ίσως μαζική έξοδος στην τοποθεσία αυτή, παλαιότερα και για πολλούς αιώνες πίσω, η εν λόγω περιοχή ήταν το θέατρο πολλαπλών εκδηλώσεων των κατοίκων.. Η παρουσία τους εδώ συνεχής,… για ψυχαγωγία, για χαρά, για κέφι, για εργασία. Εκδηλώσεις θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές ιστορικές. Από πού να ξεκινήσει και που να καταλήξει κανείς.
Από τα φημισμένα αμέτρητα αμπέλια στις πλαγιές και τα πολύ καλής ποιότητας σταφύλια. Τις ονομαστές Βρύσες, με το γάργαρο νερό, τους νερόμυλους και τους μύθους για τις νεράιδες  που γεννήθηκαν εκεί.
     Την πρωτομαγιά που πλήθος κόσμου ανηφόριζε στο’Πλάι’ για να πιάσει του Μάη τη Πέτρα και να μαζέψει χαμομήλι και καντελίνα, απολαμβάνοντας τις ευωδιές τους.
     Το ‘γρουνοπάζαρο’, που ανήμερα των Αγίων Θεοδώρων, συγκέντρωνε όλη την περιφέρεια μας και ο νοικοκύρης  αγόραζε το γουρουνάκι για τα επόμενα Χριστούγεννα.
Τέλος, μέχρι και οι νεότεροι πρόλαβαν τις αξέχαστες βραδιές στο εξοχικό κέντρο του κυρ Ευτύχη Ζάκη και μετά του Δημήτρη Μίχου, με τη διαδρομή έως εκεί να είναι μια απέραντη βόλτα, μια ατέλειωτη περαντζάδα που έκρυβε ένα  γλυκό φλερτ, και ξεκίναγε απ τη διασταύρωση του Ντώνα
     Χαρούμενη και ζεστή η μέρα της γιορτής του Αγίου Πνεύματος, αλλά και νοσταλγική,  για τους Σερβιώτες, που  θυμούνται πολλά, είτε έχοντας ζήσει κάποιοι,  είτε έχοντας ακούσει οι πιο πολλοί, όταν πιάνουν το δημόσιο το δρόμο για τη Λάρισα.

VIDEO 



  PHOTOS





















Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

ΦΑΡΑΓΓΙ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΟΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΡΕΜΑΣΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ.



     ΦΑΡΑΓΓΙ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΟΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΡΕΜΑΣΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ.




   Το κάστρο έμεινε απόρθητο για αιώνες στην ιστορία λόγω του τείχους αλλά και της σημαντικότατης φυσικής οχύρωσης του. Τα δύο φαράγγια συντελούν τα μέγιστα στην οχύρωση αυτή και την προστασία από τις κατακτητικές  επιδρομές του παρελθόντος. Οι δύο ¨φάραγγες¨ λοιπόν αγκάλιαζαν και προστάτευαν τη παλιά πόλη Κάστρο των Σερβίων.
  Στη μία πλευρά η τρομερή Χούνη και στην άλλη το μικρότερο φαράγγι, αλλά εξ ίσου σημαντικό, το λεγόμενο του Αγίου Γεωργίου. Το φαράγγι του Αγίου Γεωργίου κατεβαίνει από τον ορεινό όγκο της Καστανιάς με ποιο απότομη κλίση από αυτό της Χούνης. Συνεχίζει την πορεία του δίπλα από το ¨Κουκουμπέτσι¨, πίσω απ τον Ναό της πολιούχου Αγίας Κυριακής και κάτω απ το τοξωτό βυζαντινό γεφύρι, για να φτάσει να ενωθεί με την Χούνη, λίγο ποιο κάτω απ τη Ζευγαλατιά και να καταλήξουν έτσι στον κάμπο.
  Εδώ και πολλά χρόνια, ο φάραγγας του Αγίου Γεωργίου έχει στερέψει. Οι ιστορικές όμως πηγές μιλούν για τα πολλά και ορμητικά νερά του. Μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς αυτό διασχίζοντας το, ξεκινώντας -με μια μικρή αναρρίχηση στην αρχή- απ την θέση Μαύρη Πέτρα, το γεωλογικό δηλαδή ρήγμα των Σερβίων. Εκεί,  με αφετηρία την απλωσιά του Αι Μηνά, θα δούμε και θα θαυμάσουμε την δύναμη του νερού και της φύσης, μέσα από την διάβρωση που έχει υποστεί το έδαφος.
   Σε μικρή απόσταση και ανεβαίνοντας κατά μήκος του φαραγγιού,  θα βρεθούμε μπροστά στον επιβλητικό βράχο, που ψηλά προς την κορυφή του είναι  κρεμασμένη  η  σπηλιά του Αγίου. Ο γνωστός σε όλους μας Αι Γιώργης ο Κρεμαστός. Σαν αετοφωλιά σκαρφαλωμένη και σκαμμένη στον κάθετο τραχύ βράχο.
  Η μια πλευρά απότομη και δασωμένη, οδηγεί στην ακρόπολη του Κάστρου και μαζί με την άλλη την άγρια και σκληρή  βραχοσειρά, δημιουργούν  ένα μαγευτικό περιβάλλον.
 Η σπηλιά του Αϊ Γιώργη του Κρεμαστού, διατέλεσε για πολλούς αιώνες, εστία του μοναχισμού. Ένα ασκητήριο στο οποίο βρήκαν την ησυχία και την επικοινωνία με το θεό γέροντες, που το υπηρέτησαν και το αγιογράφησαν. Εκεί συντροφιά με τους ήχους των πουλιών και τη βουή του νερού.
  Η σπηλαιοεκκλησιά είναι τοιχογραφημένη με αγιογραφίες του δέκατου πέμπτου αιώνα και ίσως και παλαιότερα. Είναι γραμμένη επιγραφή με αναφορά στον Κομνηνό Λιβαδάρη.
  
Δυστυχώς σχεδόν κατά το μισό του θόλου της σπηλιάς οι αγιογραφίες είναι κατεστραμμένες από τη φθορά του χρόνου και στις υπάρχουσες διασωθείσες, η μη συντήρηση, θα αποφέρει μοιραία το ίδιο αποτέλεσμα. Η αρχαιολογική υπηρεσία θα μπορούσε να επέμβει για να σώσει τουλάχιστον τις υπάρχουσες . Σε πολλή μικρή έκταση, έχει γίνει συντήρηση, ειδικά σ αυτή του κτήτορα αγίου, όπως και στης Πλατυτέρας. Υπάρχει τοιχογραφία με έντονη και ζωντανή εικόνα της βάπτισης, όμως αυτό που είναι αξιόλογο και σημαντικό, είναι ότι κυριαρχεί παντού στο θολωτό τοίχωμα  το διπλό στρώμα αγιογραφιών. Είναι χαρακτηριστικό το ότι πάνω σε παλιές αγιογραφίες και τοιχογραφίες, έχουν καλλιτεχνηθεί νεότερες
  Την περίοδο της Τουρκοκρατίας είναι γνωστοί οι βανδαλισμοί και οι βεβηλώσεις θρησκευτικών μνημείων. Τα πρόσωπα των αγίων σε όλες τις εικόνες της σπηλαιοεκκλησιάς έχουν καταστραφεί.
  Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, ο Αι Γιώργης ο κρεμαστός, δεν παύει να αποτελεί για όλους τους κατοίκους των Σερβίων και των διπλανών παλαιών χωριών, αλλά και όλων όσων ζουν μακριά,  ένα σημείο αναφοράς για την χριστιανική πίστη και μια γλυκιά ανάμνηση των μεγαλύτερων, στα ανέμελα παιδικά χρόνια, όπου η τοποθεσία του Αι Γιώργη τότε ήταν εκδρομή και παιχνίδι.
 
Μια κανονική διαδρομή και όχι με αναρρίχηση απ το φαράγγι, είναι αυτή που ξεκινά απ την Μεγάλη. Με εύκολη ανάβαση σε ένα προσεγμένο μονοπάτι και με πινακίδες οδηγούς, θα φτάσουμε στη σπηλιά του φαραγγιού μετά από 600 μέτρα περπατώντας ανάμεσα στα πεύκα του βυζαντινού λόφου. Αυτή ήταν και στις εποχές της ακμής του Κάστρου, η κοντύτερη απόσταση για να πάει κάποιος από την κεντρική πύλη (τη Μεγάλη), στην ακρόπολη (διοικητήριο).
  Οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών και οι ευχές για βελτίωση των συνθηκών πρόσβασης, μακάρι να έχουν αίσιο αποτέλεσμα και να συνεχιστεί κάθε χρόνο η θεία λειτουργία, σ αυτό το όμορφο ησυχαστήριο.  


VIDEO




PHOTOS














Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ''ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ ΤΟΝ ΚΡΕΜΑΣΤO'' ΜΕΤΑ ΑΠΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ.

 

Πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί 11-6-16 μετά από  δεκαετίες, θεία λειτουργία στην σπηλαιοεκκλησιά του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται στο ομώνυμο φαράγγι, ανατολικά της ακρόπολης του Κάστρου των Σερβίων.
  Η καμπάνα ήχησε χαρμόσυνα στις 7.30 το πρωί για το κάλεσμα και πολύς κόσμος, όλων των ηλικιών , ακολούθησε το μονοπάτι και πήρε μέρος στο ιστορικό γεγονός.
  Ήταν μια σεμνή και όμορφη τελετή σε μια  ηλιόλουστη μέρα, στην οποία πρωτοστάτησε ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης και συμπατριώτης μας κ.  Χριστόφορος Αγγελόπουλος. Μαζί του ο εφημέριος του Ιερού Ναού της Αγίας Κυριακής, πατήρ Κων/νος  Θεοχάρης. Να αναφέρουμε ότι ο τελευταίος που λειτούργησε ήταν τότε ο αγαπητός εφημέριος για πολλά χρόνια του Αγίου Γεωργίου Σερβίων και Αγίας Κυριακής μετέπειτα πατήρ Ηλίας Τσαρμανίδης.
  Ο κόσμος (ξεπερνώντας τα 80 άτομα) πλημμύρησε την  κοίτη του παλιού χειμάρρου, κάτω και δίπλα από τον ιερό βράχο και  ευλαβικά παρακολούθησε και συμμετείχε στην λειτουργία η οποία έγινε κανονικά στο μικρό σπήλαιο όπου και ολοκληρώθηκε με τη <<θεία κοινωνία>>.      Στο τέλος προσφέρθηκε από τις γυναίκες που παρευρίσκονταν, καφές και εδέσματα.
  Η θερμή αυτή θρησκευτική εκδήλωση, σε συνδυασμό με το περιβάλλον  στο οποίο τελέστηκε και το οποίο είναι άγριο και κατανυκτικό, είναι χαρακτηριστικό του φετινού καλοκαιριού  και κυρίαρχο για τα τοπικά μας εκκλησιαστικά δρώμενα.
 Θα ήταν μάλλον αδύνατη η τέλεση χωρίς τη βοήθεια των συμπατριωτών μας και ειδικά του Γεωργίου Λαδιά  που ετοίμασαν όλη κυριολεκτικά την τοποθεσία.  Το μονοπάτι που οδηγεί  στη σκάλα του Αι Γιώργη καθαρίστηκε και μπήκαν συρματολαβές στα δύσκολα σημεία της διαδρομής. Η σπηλαιοεκκλησιά βάφτηκε και εξωραίστηκε πλήρως. Ευχή και υπόσχεση  όλων των συμμετεχόντων στο τέλος,  από του χρόνου οι συνθήκες να βελτιωθούν  περισσότερο ώστε η συμμετοχή του κόσμου να είναι μεγαλύτερη.
      Ελπίδα μας να συνεχιστεί από εδώ και στο εξής,  κάθε χρόνο.

 VIDEO

 

 PHOTOS





Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

ΣΠΑΘΟΧΟΡΤΟ-ΒΑΛΣΑΜΟΧΟΡΤΟ (ΒΙΝΤΕΟ)

   Βρισκόμαστε στην κατάλληλη εποχή για τη συγκομιδή,  του κατά γενική ομολογία θαυματουργού φυτού.
  Το σπαθόχορτο ή αλλιώς βάλσαμο όπως είναι γνωστό και όπως το ύμνησε η δημοτική μας μούσα. Η ιδανική περίοδος μαζέματος είναι αυτή που διανύουμε.
 Από τα μέσα του Μαίου έως τα τέλη του Ιουνίου περίπου, ανάλογα με το πόσο γρήγορα θα ανέβει η θερμοκρασία.
     Για το λόγο αυτό όσοι το επιθυμούν ας σπεύσουν. Η περιοχή μας είναι τυχερή όπως και οι περισσότερες στη χώρα μας. Βρίσκεται παντού και διακρίνεται από τις κίτρινες ανθοφόρες κορυφές του που φτάνουν μέχρι και το ένα μέτρο ύψος και από το λεπτό και ίσιο βλαστό του.   
Αναπτύσσεται σε μέρη με μια σχετική υγρασία στο έδαφος, αλλά  και απαραίτητα πολύ ηλιοφάνεια. Όλοι μας κάπου το έχουμε δει αλλά λίγοι είναι αυτοί που μπαίνουν στον πειρασμό να κόψουν και να αποθηκεύσουν τον ανθό με τις ευεργετικές ιδιότητες, που απλόχερα μας δίνει ο τόπος μας.
     Οι νεοέλληνες που θα μπουν στη διαδικασία να ενημερωθούν με οποιοδήποτε μέσο για τα πολλαπλά οφέλη του σπαθόλαδου, πρώτα θα εκπλαγούν με τη σημασία την οποία του έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες και ειδικά οι Σπαρτιάτες. Τότε η χρήση του ήταν κυρίως επουλωτική  αφού το φυτό αναμεμειγμένο με λάδι έκλεινε τις πληγές και θεράπευε τους τραυματίες πολέμου.
     Για να έρθουμε στο σήμερα και στους προηγούμενους αιώνες στο Άγιο Όρος, όπου το βαλσαμέλαιο δεν λείπει από καμία μονή, από κανένα κελί μοναχού. Χρησιμοποιείται  διαχρονικά στην ταρίχευση των νεκρών , το γνωστό βαλσάμωμα.
      Όλες  οι πληροφορίες που αφορούν τη σημασία και τη δράση του σπαθόχορτου συνοψίζονται και καταλήγουν σε μερικές πολύ χαρισματικές ιδιότητες.
     Το σπαθόλαδο είναι πρώτα απ΄ όλα κατάλληλο για τραύματα και εγκαύματα. Γιατί και ανακουφίζει και επουλώνει  τις πληγές.
      Το σπαθόλαδο είναι αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό. Είναι όμως και ένα ιδανικό φάρμακο για την ένταση, την ανησυχία, ακόμα και την κατάθλιψη με τη συνεργασία και τις οδηγίες αρμόδιου γιατρού για τέτοια περιστατικά.
      Η παρασκευή του εύκολη και διαδεδομένη. Αναμειγνύουμε το ανθισμένο μέρος του φυτού με  αγνό παρθένο ελαιόλαδο σε γυάλινο σκεύος και το εκθέτουμε στον ήλιο για 20-30 περίπου ημέρες. Αποκτά  έτσι ένα έντονα βαθύ κόκκινο χρώμα. Για δύο χρόνια η δράση του σκευάσματος θα είναι αρκετή.  
      Το σπαθόχορτο μπορούμε   επίσης να το χρησιμοποιήσουμε ξεραίνοντας το σαν τσάι μόνο του η σε συνδυασμό με τις κοινές ποικιλίες τσάγιού, την ανάμειξη του σε κρασιά και διάφορα ποτά (ως φυσική χρωστική ουσία δίνοντας αυτή την έντονη απόχρωση) , καθώς και σαν αλοιφή προσθέτοντας κερί.       
    
      Η εποχή επίσης βρίσκει διασκορπισμένα παντού και άλλα δύο λατρεμένα για την Ελληνική οικογένεια βότανα. Το τσάι και το χαμομήλι του βουνού. Τι να πρωτογράψει και τι να πει κανείς για τα καταπραυντικά και ηρεμιστικά  βοτάνια που δεν πρέπει να λείπουν από κανένα σπίτι.
     Εξορμήστε όλοι το χρονικό διάστημα αυτό για τη συλλογή των ευεργετικών φυτών και η ανταμοιβή θα είναι δεδομένη το χειμώνα, αφού στο ντουλαπάκι του κάθε νοικοκυριού θα υπάρχει κρυμμένος  ο μικρός θησαυρός της υγείας και της καλοζωίας.

ΒΙΝΤΕΟ