Όταν γκρεμίζεται και καταστρέφεται ο
μοναστηριακός ναός της Παναγίας στα Σέρβια, η εικόνα διαφεύγει σύμφωνα με την
παράδοση το 1541, στα πυκνά δάση του χωριού Ζιδάνι, φυλασσόμενη σε εξωκκλήσι,
στη θέση ‘Συκιές’. Εκεί θα αναπτυχθεί στη συνέχεια και θα οργανωθεί το
μοναστήρι. Την εικόνα επιμελείται και φιλοτεχνεί με ασήμι ο Καλαρύτης τεχνίτης Θεόδωρος. Το 1854 οι Τούρκοι πυρπολούν
το μοναστήρι σε αντίποινα για το επαναστατικό κίνημα του Θεόδωρου Ζιάκα. Όπως
συμβαίνει με όλα τα μοναστήρια της περιοχής μας, που έπαιξαν τον δικό τους
σημαντικό ρόλο στους Εθνικούς μας αγώνες για την απελευθέρωση, η Μονή Ζιδανίου ήταν παρούσα με πλούσια και πολύτιμη
δράση. Είναι χαρακτηριστική η βοήθεια
των μοναχών στη μεταφορά όπλων και πολεμοφοδίων από τη Θεσσαλία στη Μακεδονία,
με την ΄Σπαρτίνα’(τροχαλία), στις δύο όχθες του Αλιάκμωνα. Η εικόνα της
Παναγίας διασώζεται ξανά και το 1903
τοποθετείται σε νέα μονή που συστήθηκε σε διπλανό μέρος του χωριού. Μια φονική γρίπη που σαρώνει
την πόλη της Κοζάνης το 1918, θα γίνει η αιτία να λατρευτεί και σαν θαυματουργή
στην πορεία, η εικόνα της Παναγίας, αφού με παρακλήσεις και την περιφορά της έσωσε το λαό σύμφωνα με την παράδοση. Έκτοτε
γίνεται λιτάνευση της εικόνας της Ζιδανιώτισσας στους δρόμους της πόλης και
θεία λειτουργία στον πολιούχο ναό, το απόγευμα της Κυριακής του Θωμά. Το 1919
ιδρύεται ο νέος ναός. Για τη Μονή θα είναι υπεύθυνος ο Αρχιμανδρίτης της
Επισκοπής και εφημέριος του ναού της Αγίας Κυριακής Σερβίων.
Ελπίζουμε στην καθιέρωση της υποδοχής
και παραμονής κάθε χρόνο της Σερβιώτικης και μετέπειτα Ζιδανίου εικόνας ως ένδειξη προστασίας της
πόλεως των Σερβίων.
Ακολουθεί βίντεο από την υποδοχή της εικόνας
στα Σέρβια στις 19 Νοεμβρίου 2022:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου